LOLIGO

LOLIGO

piscis genus; a volando nomen accepit, quasi voligo, ut visum Varroni de Ling. Lat. l. 4. At non tam volat, quam exilite extra aquas est contenta, qui et delphinis mos Voss. de orig. et progr. Idol. l. 4. c. 19. Quinûm nonnumquam cubitorum magnitudine inveniri, ex Trebio Nigro docet Plin. l. 9. c. 29. Natant autem magno numero sese complexae, ac similiter multae nexae extra aquas volitant, unde periculum ab iis, ne mergant navigia, Ceterum Athenis usque adeo viles erant, ut τευθίδος δέεςθαι, loliginis parvae indigere, eum dicerent, quem pauperrimum significare volebant, ut videre est apud Aristoph. Acharn. Nam τευθίδες, minutae loligines sunt, τευθοὶ autem maiores vocantur, Aristot. Hist. Anim. l. 4. c. 1. Hodie vero divitibus sunt in delitiis, modumque eas cum atramento suo coquendi, Rondelet. docet de Piscat. Mar. l. 17. c. 5. Ita nempe vocatur niger sucus, quem in metu de se diffundunt, quique olim atramenti usum praestitit. Unde nigrae sucus loliginis, apud Horat. Serm. l. 1. Sat. 4. v. 100 hodieque Germanis dintenfisch, h. e. Atramenti piscis, appellantur. Quod et sepiam facere idem Plin. testis est l. 9. c. 29. Vide Gerh. Ioh. Voss. de Arte Gramm. l. 1. c. 39. et plura de pisce hoc, apud eund. de Orig. et progr. Idol. l. 3. c. 15. et l. 4. c. 33.